© FEI | 24/08/2022 | María Goyri Pedagoga e Investigadora Madrileña

A pedagoga e investigadora María Goyri

Mostrou gran interese e unha preocupación especial por apoiar a educación das mulleres

María Amalia Vicenta Goyri naceu en Madrid o 29 de agosto de 1873. A súa nai, Amalia Goyri, era unha costurera vasca, tiña 23 anos e estaba solteira, e vai ser a responsable de que María reciba unha educación fóra do habitual naquela época para unha nena. Amalia era consciente da importancia de que as mulleres recibisen formación intelectual e física, por iso ensináballe gramática e faláballe francés, inscribiuna nun ximnasio e realizaba camiñadas ao aire libre con ela, e tamén a anotou a unha academia de debuxo.

Aos doce anos comezou a estudar na Asociación para o Ensino da Muller, despois obtén os títulos de Institutriz, o da Escola de Comercio e o de Idiomas, e en 1892 o Título de Bacharelato.
Ela desexaba ir á universidade, pero oficialmente unha muller non podía matricularse, polo que tivo que solicitar un permiso ao Ministerio de Fomento, concedéndolle a opción de asistir como oínte ás clases da Facultade de Filosofía e Letras, e non podía mesturarse cos seus compañeiros, senón que debía saír e entrar na aula acompañada polo profesor correspondente. Conseguiu titularse en 1986 con nota de sobresaliente e defende a súa tese doutoral en 1909.

Vinculada á Institución Libre de Ensino, traballou na Residencia de Señoritas e no Instituto Escola de Madrid, onde redactou un novo programa pedagóxico para o ensino de Lingua e Literatura. María mostrou un gran interese e unha preocupación especial por apoiar a educación das mulleres e implicouse niso.

A ditadura franquista obrígolle a abandonar o proxecto educativo no que levaba traballando toda a súa vida. En 1940, a súa filla Jimena xunto a un pequeno grupo de profesores fundou o Colexio “Estudo” en Madrid. María foi a directora oficial deste colexio e ensinou Literatura ata 1946.

Outra paixón de María, que compartiu co seu marido, Ramón Menéndez Pidal, foi a recompilación e o arquivo de romances da tradición oral.

Voltar