© Hellen Keller | 17/10/2018 | Hellen Keller

Helen Keller, a superación de todos os retos

Alabama 1880 - Conneticut, 1968

Naceu o 27 de xuño de 1880 en Tuscumbia, Alabama, nunha casiña rodeada de madreselvas e rosas amarelas no seo dunha familia de gobernadores e xerais. O destino de Helen Keller era converterse nunha pequena e despreocupada princesita sureña, pero ao dezanove meses unhas febres, probablemente provocadas pola meninxite, deixárona xorda e cega e pouco despois tamén perdeu a fala. A acomodada e apracible vida dos Keller truncouse repentinamente.

Con menos de dous anos o seu contacto co mundo freouse virulentamente. A impotencia que sentía sumada á sobreprotección coa que foi criada provocaba nela constantes ataques de ira e un sufrimento insustentable. Toda a familia viraba ao redor dela e a súa maior preocupación era que ía ser de Helen na súa vida adulta.

A familia Keller viaxou ao norte, onde o prestixioso logopeda Alexander Graham Bell (si, o mesmo que patentou o teléfono) púxolles en contacto co Instituto Perkins: Unha nova profesora trasladouse a Alabama coa familia. E así chegou Anna Sullivan á vida de Helen Keller, tres meses antes de que cumprise o sete anos.

Unha vez soas Sullivan comezou a desenvolver un método educativo que consistía en facer que Helen tocase un obxecto para despois deletrear o seu nome sobre a palma da súa man nun intento de facerlle comprender que cada cousa tiña un nome. Pero o mundo interior de Helen estaba baleiro e a frustración pola falta de resultados comezaba a facer madeixa.

Ata que un día tras pasear preto dunha fonte, Anne colocou a man de Helen baixa a auga e deletreó sobre ela a palabra ?auga? e de súpeto, aquela primeira palabra infantil que segundo os seus pais fora pronunciada de maneira tan temperá que case parecía un milagre, brotou nela como o líquido da propia fonte. Auga. ?De golpe o misterio da linguaxe foime revelado?, escribiu Helen sobre aquel momento.

Aquel día, despois de que a auga fixese a luz, Helen aprendeu máis palabras: nai, pai, irmá, mestra? por primeira vez deitouse desexando que amencese canto antes.

Aos 16 anos seguiu cumprindo soños e matriculouse na Escola Cambridge para preparar o ingreso en Radcliffe, o centro feminino da Universidade de Harvard, no que se graduó con honras. Foi a primeira muller xordocega en conseguilo.

En Radcliffe xurdiu outra das súas grandes paixóns, o activismo. Tras tomar conciencia da situación dos cegos que pertencían ás clases máis humildes e da estreita relación entre discapacidade e pobreza interesouse polos dereitos dos traballadores e comezou a apoiar os movementos socialistas femininos. Isto levoulle a ser investigada pola FBI e verse incluída nunha lista de "comunistas perigosos". Tamén loitou polo voto feminino, interesouse polos dereitos dos afroamericanos e pola neutralidade dos Estados Unidos na Primeira Guerra Mundial.Profundamente pacifista, anos despois visitou Hiroshina e Nagasaki onde deu discursos contra a guerra. Os seus ideais foron motivo de burla nos xornais, os mesmos que encomiaran a súa capacidade de superación e convertérona nunha icona nacional.

O amor foille trágicamente esquivo, no terreo da amizade pode presumir de relacionarse co máis selecto da intelectualidade norteamericana: aos nomes de Bell e Twain con quen mantivo unha relación cotinuada hai que sumar os de Charles Chaplin, Eleanor Roosevelt ou John Fitzgerald Kennedy. Ninguén se subtraía ao encanto e o influxo de Keller que en 1964, foi galardoada coa Medalla Presidencial da Liberdade, o máis alto premio para persoas civís outorgada polo presidente dos Estados Unidos Lyndon Johnson. Faleceu catro anos despois,  o 1 xuño de 1968. É un exemplo de superación incontestable e a súa autobiografía forma parte dos plans educativos de varios estados.

Voltar