© Eva Perón | 22/10/2018 | Eva Perón

Evita Perón, a cara social de Arxentina

Los Toldos, Argentina, 1919 - Buenos Aires, 1952

Eva Perón foi unha política arxentina que cambiou a realidade do seu país, unha muller desas que non pasan desapercibidas e que non lle gusta facer as cousas como ás demais. Filla de Juan Duarte e de Juana Ibarguren, viviu no seu pobo natal ata que, ao dezaseis anos, marchou a Buenos Aires. Na capital arxentina traballou como actriz e na radio, e a partir de 1935 comezou a gozar de certa popularidade.

Foi aí cando coñeceu ao coronel Juan Domingo Perón, con quen iniciou unha relación e terminou casándose en 1945. Leste mesmo ano, Perón foi destituído dos seus cargos da secretaría de Traballo e da vicepresidencia da nación e confinado na illa de Martín García. Entón mostrou Eva a súa gran enerxía e carisma para conectar cos sectores nacionalistas do exército afíns ao seu marido e cos traballadores, que se beneficiaron das medidas sociais impulsadas por Perón desde o seu posto.

A campaña de axitación social que emprendeu Evita culminou o 17 de outubro, cando miles de traballadores, aos que ela chamou «descamisados», ocuparon o centro de Buenos Aires para esixir a liberdade do político, nunha das maiores manifestacións populares habidas no país ata entón.

Unha vez liberado, Perón presentouse ás eleccións de febreiro de 1946 e obtivo un rotundo triunfo. A pesar da popularidade de que gozaba, ela non aceptou ningún cargo oficial e preferiu impulsar unha política social desde a presidencia dunha fundación que levaba o seu nome. Financiada con fondos públicos, a Fundación Eva Perón repartiu axudas sociais aos máis necesitados.

Evita, como comezaran a chamala as clases populares, converteuse no rostro humano do réxime e na ligazón do presidente coas organizacións obreiras, principalmente a Confederación Xeral do Traballo (CXT). A súa particular preocupación pola situación da muller levouna a fundar en 1949 o Partido Peronista Feminino e a promover desde el medidas orientadas a unha mellor integración da muller no mercado laboral.

Grazas á súa intervención, a lexislación laboral articulada durante a primeira presidencia do xeneral Perón traduciuse nunhas mellores condicións de vida dos traballadores e dos sectores ata entón marxinados da sociedade arxentina. Tampouco permaneceu allea á situación do pobo español, e en 1947 viaxou a España, nos peores momentos do illamento internacional do ditador Franco. A súa visita estivo precedida pola concesión do goberno peronista ao réxime español dun crédito millonario para a compra de trigo, millo, carne, legumes, etc.

O 26 de xullo de 1952, falece Eva Perón tras perder a batalla a un cancro que levaba atormentándoa desde 2 anos atrás. A súa morte significou o inicio da decadencia do réxime peronista, que tres anos máis tarde foi derrocado por un golpe militar.

Voltar